اغلب اوقات، بخشی از تصویر گرفته شده توسط دوربین های مداربسته را به شدت تیره می دیدیم، اما بخشی دیگر بسیار روشن است به طوری که شما نمی توانید هیچ جزئیاتی را ببینید. در این مقاله به فناوری هایی مانند محدوده دینامیکی گسترده (WDR)، جبران نور پس زمینه (BLC)، جبران هایلایت (HLC) که در کیفیت تصویر به کار می روند می پردازیم.

فناوری‌های WDR ، BLC و HLC دوربین‌های مداربسته را قادر می‌سازند تا تصاویر شفاف و متعادل را حتی در برخی شرایط نوری چالش‌برانگیز ثبت کنند.

برای درک تفاوت های آنها، مهم است که بدانید WDR ، BLC و HLC در دوربین های مداربسته چیست و چگونه از چنین فناوری برای تأثیرگذاری بر نحوه ظاهر تصاویر های گرفته شده توسط دوربین های مداربسته در روز یا شب استفاده می کند.

فناوری محدوده دینامیکی گسترده (WDR) نور تصویر را از طریق سنسورهای تصویر (CCD و COMS) و پردازنده سیگنال دیجیتال (DSP) متعادل می کند. دوربین مداربسته با قابلیت WDR دارای یک سنسور تصویر است که دارای دو سنسور تصویر از نوع Charge Coupled Device (CCD) است که یک صحنه را برای چندین بار ثبت می‌کند و این عکس‌ها را برای بهینه‌سازی کیفیت کلی ویدیوها/تصاویر ترکیب می‌کند.

دو نوع فناوری محدوده دینامیکی گسترده (WDR) مورد استفاده در دوربین های مداربسته وجود دارد: DWDR (دیجیتال) و TRUE WDR (حقیقی)

دوربین‌های مداربسته DWDR از الگوریتم‌های نرم‌افزاری برای روشن کردن مناطق تاریک و کم‌نور کردن مناطق بیش از حد روشن در تصاویر استفاده می‌کنند، در حالی که WDR حقیقی از سنسورهای حساس به نور (CCD/CMOS) و فناوری DSP (پردازشگر سیگنال دیجیتال) برای متعادل کردن نور استفاده می‌کند.
جبران نور پس‌زمینه (BLC) با افزایش سطح نوردهی برای کل تصویر از طریق پردازنده‌های سیگنال دیجیتال (DSP) عمل می‌کند که یک تصویر یا صحنه را به بخش‌های مختلف تقسیم می‌کند و نور را متناسب با آن تنظیم می‌کند.

به زبان ساده، BLC به جای متعادل کردن نورها در مناطق با نوردهی بیش از حد و کم نور مانند WDR، کار می کند تا کل صحنه را در یک قاب تصویر روشن کند، که در برخی موارد، برخی از مناطقی که بیش از حد روشن شده اند را در یک تصویر پاک می کند.

جبران هایلایت (HLC) یک فناوری است که در دوربین های امنیتی مداربسته برای مقابله با نوردهی بیش از حد تصویر با نورهایی مانند چراغ های جلو یا نورافکن استفاده می شود. حسگرهای تصویر دوربین‌های امنیتی نورهای قوی را در فیلم تشخیص می‌دهند و برای افزایش کیفیت کلی، نوردهی در این نقاط را کاهش می‌دهند.

کدام بهتر است؟

به طور کلی، دوربین‌های امنیتی با دامنه دینامیکی گسترده (WDR) ، نور را بهتر متعادل می‌کنند و فیلم‌ها/تصاویر با کیفیت بهتری نسبت به دوربین‌های امنیتی جبران نور پس‌زمینه (BLC) ارائه می‌کنند.

DB مقداری است که برای اندازه گیری WDR است. دوربین‌های امنیتی مداربسته با برد WDR بالاتر و بهبودیافته، مانند 120DB، می‌توانند طیف وسیع‌تری از نور را تولید کنند و به آن‌ها اجازه می‌دهند نور را در مناطقی که بیش از حد نوردهی یا کم نور هستند، حتی در شب متعادل کنند.

دوربین‌های مداربسته با WDR و BLC می‌توانند تصاویر شفاف و متعادل را در زمینه‌های مختلف ثبت کنند. DWDR که ارزان‌تر از WDR حقیقی است، در بسیاری از دوربین‌های امنیتی برای افزایش کیفیت تصویر استفاده می‌شود که حتی در شب نیز به خوبی کار می‌کند.

نتیجه

فناوری هایی مانند WDR، BLC یا HLC برای کمک به دوربین های امنیتی برای تولید تصاویر واضح حتی در شرایط نوری مختلف اختراع شدند.

دانستن تفاوت و در نظر گرفتن این فناوری ها هنگام انتخاب دوربین های امنیتی بسیار مهم است.

علارغم پیشرفت دوربین های مداربسته، همچنان توصیه می شود دوربین را مستقیماً به سمت برخی منابع نور قوی برای مدت طولانی مانند نور خورشید، چراغ جلو یا نورافکن هدایت نکنید. و هنگام نصب دوربین های امنیتی، کاربران باید زاویه اشاره را تنظیم کنند تا از اشاره مستقیم به چراغ ها یا سایر اجسام بازتابنده خودداری کنند.

منبع : reolink